STATUS VAN HET VOORSTEL
De laatste Poging, aanvangend op Januari 2021 (bijgewerkt tot mei 2023)
Op 7 januari 2021 besloot de initiatiefnemer als aller-allerlaatste inspanning een refreshment-schrijven te richten aan de huidige President. Het dossier raakte zoek en het nam 6 maanden om het terug te vinden als ‘project 151’ bij een beleidsmedewerker van BISIS.
Vrij kort daarna mocht er een presentatie van het plan gehouden worden voor een select gezelschap van ministers. Dat had tot gevolg dat er op 11 augustus een presentatie volgde op het Kabinet van de President, waarna werd toegezegd dat het voorstel in de RvM zou worden gebracht.
Reeds op 20 oktober kon er een presentatie worden gehouden voor de Raad en ging de Regering van de Republiek Suriname over tot goedkeuring van het project hetgeen werd vastgelegd in haar schrijven van 14 december 2021. In dat schrijven werd aangegeven dat een clusterteam van Ministers (BIBIS, OW, TCT, GBB en Financiën en Planning) belast was met de coördinatie en de monitoring. Er zou vanuit de centrale overheid ook een daadkrachtige coordinator worden aangesteld ter bespoediging van de coordinatie aan overheidszijde.
Afgesproken werd dat MONAC haar plannen verkort zou vastleggen in een MOU en dat zulks zou worden doorgeleid aan voornoemde cluster.
MONAC bood eind februari haar MOU aan, voorzien van haar inmiddels geactualiseerde statuten. Op 16 maart werd de toezegging gedaan voor een vervolggesprek.
Omdat we eind april nog geen bericht kregen, spraken we onze zorgen uit over de gepubliceerde voornemens om het Meerzorg-veer te reactiveren, hetgeen onze plannen zou doorkruisen.
Begin mei 2022 werd aangegeven dat het project niet van tafel was en dat gepoogd zou worden weer met het cluster van ministers bijeen te komen.
Op 12 juli gaven wij als informatieve ondersteuning toegang tot onze website die intussen gereedwas. Er werd bevestigd dat het cluster van ministers vergaderd had en dat er een afspraak gemaakt zou worden voor 23 juli. Vermoedelijk ging die vergadering niet door want op 27 september kwam er bericht dat er weer een poging gewaagd zou worden. Het zou ook in de Regeringsvergadering van 28 september besproken worden. Zo sleepte het jaar zich voort tot 3 januari 2023 toen het Ministerie van OW ingeschakeld werd voor de coordinatie. In februari resulteerde dat in een eerste serie van afstemmingen waarna actief begonnen werd met het beoordelen van de MOU en daarmee samenhangende gevolgen voor ondermeer de huidige gebruikers van de Waterkant, legaal gevestigden, maar ook niet-legalen. De haalbaarheid van het vrij maken van het terrein door de overheid is immers een pre-conditie voor aanvang van het project. Het wachten is anno mei 2023 op een positieve afronding van de integrale beoordeling van de in de MOU vervatte kernzaken, zodat de MOU getekend kan worden en gestart kan worden met de voorbereidingsfase van het geheel.
De CACTUS-periode (2014-2017):
Tussendoor hielden we ons bezig met het zoeken naar andere mogelijkheden, waaronder het ombouwen van het toen te koop staande centraal postkantoor op het Kerkplein, want het idee bleef kriebelen.
Tijdens een van de oriënterende gespreksrondes met derden, waaronder Monumentenzorg, kwam in 2013 het sterk verwaarloosde deel van de Waterkant als mogelijk geschikt gebied ter sprake.
Het werd in een gesprek met Cultuur en met de minister van Onderwijs enthousiast ontvangen en er volgden verschillende ministeriele overlegfases met Regionale Ontwikkeling en ook schriftelijke vastleggingen. Totdat kort voor een te houden presentatie voor de Raad van Ministers bleek dat de Waterkant al ‘weggegeven’ zou zijn.
In het voorafgaande overleg was namelijk afgesproken dat ROGB eerst een inventarisatie zou maken van de opstalgerechtigden aan de Waterkant.
Daarbij bleek dat nog maar enkele maanden ervoor een slimme politieke vriend misbruik had gemaakt van het feit dat OW&V ten laste van het PetroCaribe fonds 4,4 miljoen dollars had gereserveerd om daar een damwand te bouwen.
En dat betrokkene via een versnelde procedure grondhuur op het toen-malige water wist te verkrijgen voor de bouw van een hotel. Het mondde uit in de bekende CACTUS-affaire.
De na de verkiezingen van 2015 aangetreden minister Peneux van Onderwijs had weliswaar een zeer heldere positieve mening en beloofde ons tijdens 2 gesprekken uitdrukkelijk het plan verder te zullen ondersteunen maar dat kwam ‘vanwege het niet geschikte tijd’ helaas niet tot uitvoering. Het idee leek permanent in de ijskast te gaan tot bleek dat ondanks alle verbale ondersteuning vanuit de toenmalige regering jegens die ‘investeerder’, de grondhuur in 2019 zou zijn ingetrokken.
De Oranjetuin-periode (1998-2010):
Om wat meer inhoud te geven aan de voornemens werd in 2004 de Stichting MONAC opgericht, met ruggensteun van de INTERFUND-bedrijvengroep, in de hoop dat dat zou helpen om ook vanuit de sector zelf meer ruggensteun te krijgen.
Daarna zijn er onder de paraplu van MONAC diverse initiatieven geweest. Zo is jarenlang gepoogd om het bestuur van de onder Rotary ressorterende stichting Oranjetuin te bewegen om samen iets te doen in het kader van haar nooit verwezenlijkte plan voor een stadswandelpark aan de Nassylaan.
Een uitstekende win-win opportunity: Genealogie en Kunst & Cultuur samenbrengen. Het droeg de instemming van Monumentenzorg en ook de toenmalige minister van ROGB was er voorstander van. Helaas hebben twee opeenvolgende voorzitters van deze stichting onze voorstellen tot samen-werking afgewezen, steeds in de hoop dat zij het geld zouden vinden voor hun ideaal om van de begraafplaats een wandeltuin te maken. Out-of-the-box denken om er een win-win van te maken, was voor de stichting helaas een brug te ver. Uiteindelijk hebben wij er een streep onder gezet, kort waarna ook de overheid er na zo’n 35 jaar -moe van alle falende inspanningen van de stichting- een streep onder alle ‘plannen’ zette en het gebruiksarrangement opzegde.
De eerste Aanzet rond 1990:
Het eerste idee van een kunsthal ontstond zo’n 25 jaar terug, in de jaren ’90 toen notabene de overheid ideeën zocht om iets te doen met Gebouw 1790. Wijlen architect Emanuels werd toen door de initiatiefnemer gevraagd om wat schetsen te maken voor een expo en theaterruimte als herbe-stemming voor Gebouw 1790. Na diens overlijden werd KDV gevraagd om in zijn voetsporen te treden.
De plannen vielen goed, maar leidden niet tot uitvoering omdat het pand ernaast (het oude CBB) kort daarna omgebouwd werd tot Kabinet, eerst tijdelijk, maar uiteindelijk blijvend.
Sindsdien is het idee alleen maar gegroeid bij de initiatiefnemer.