HET IDEE ACHTER HET PROJECT
Het waarom van het Waterkant-project
Het leven van de gemiddelde Surinamer is doordrenkt met cultuur, vaak zonder dat uitdrukkelijk te beseffen. In normale tijden was er altijd wel ergens iets gaande, van eenvoudig tot matig geoutilleerd maar wel met heel veel enthousiasme in elkaar gezet.
We lijken steeds meer te beseffen dat cultuur een aspect is dat onze samenleving iets speciaals geeft en een goed bindmiddel kan zijn, soms met enige trots de eenheid in verscheidenheid genoemd. Maar toch……………..
Op theatergebied staat het 184 jaar oude Thalia al decennialang moederziel alleen, ver van andere aanverwante faciliteiten die het aantrekkelijker zouden kunnen maken. De vereniging moet het doen met slechts enkele tientallen leden die al decennialang met kunst- en vliegwerk -en in een tomeloze strijd tegen het digitale vertier in- de eindjes aan elkaar proberen te knopen, ook financieel een schier onmogelijke opgave.
Op kunstgebied is het niet anders. Op één professionele galerie na, is de rest klein en versnipperd. Zelfs de jaarlijkse, grotere Nationale Kunstbeurs heeft al jaren geen vaste locatie meer en moet het telkens weer hebben van veel vrijwilligers maar vooral ook van welwillende organisaties die tegen weinig of gratis bepaalde faciliteiten beschikbaar stellen.
Ook onder de culturele centra zijn om dezelfde redenen weinig positieve voorbeelden want alle centra van deze aard leiden een kwijnend bestaan. Optredens en expo’s bereiken hierdoor zelden een grensoverschrijdend niveau. Behalve wanneer we collectief naar buiten willen pronken en het in eigen huis aan de wereld willen laten zien, zoals incidenteel met CARIFESTA. Dan worden kosten nog moeite gespaard om iets heel groots neer te zetten. Dan vooral zie je wat ons land allemaal in huis heeft!
Omdat veel van deze activiteiten vrijwel altijd financieel afhankelijk zijn van een kleine groep derden, en het moeilijk is om steeds weer dezelfde sponsoren te enthousiasmeren, blijft de frequentie van cultuurevenementen beperkt en is er zelden ruimte om groots uit te pakken. Gelukkig zijn er altijd veel enthousiaste vrijwilligers die met grote toewijding proberen iets in stand te houden, maar het blijft uiterst moeilijk. De verarming van onze samenleving -niet alleen in materiele zin maar vooral ook in geestelijk opzicht als gevolg van wegtrekkend kader en verlies aan normen en waarden- is daar debet aan.
In een tijd van groeiende veranderingen op digitaal maar ook op recreatief gebied past de oude versnippering niet meer. Als we deze vicieuze cirkel van kleinschalige cultuuruitingen willen doorbreken, dan moet er echt iets veranderen. Dan moet er in alle opzichten veel meer gebundeld worden en ingespeeld worden op de stroom aan veranderingen die van buiten uit over ons heen komen. Al jaren zijn we het eens over een ding: een inspirerend en faciliterend centrum voor Kunst en Cultuur had er allang moeten zijn en natuurlijk had de overheid daarin het voortouw moeten nemen, een roep die de sector al jarenlang uit. Maar net als op tal van andere beleidsgebieden ontbreekt de zo belangrijke factor van constantheid in beleid en bestuur. Elke minister die bij diens aantreden die vraag krijgt voorgelegd, reageert zonder uitzondering op gelijke wijze: het is zeker noodzakelijk en we gaan geld zoeken. Maar de maatschappelijke achterstanden zijn intussen zo groot en het gebrek aan een paraplu-visie op de sector Kunst en Cultuur zo enorm dat niemand dat nog in het verschiet ziet liggen. In dat opzicht zijn we mijlenver achter geraakt ten opzichte van vrijwel alle Caricom-landen.
De uitdaging
Vanuit een paraplu-visie gezien zou het in de huidige tijdgeest ideaal zijn om kunst en cultuur samen te brengen tot een groot geheel. Dat bevordert de onderlinge beleving in het kader van die ‘eenheid in verscheidenheid’ en biedt veel meer kansen op overleving als dat goed gecombineerd wordt in een centraal gelegen locatie met veel aantrekkingskracht op de gewone burger alsook de toerist. Op een lokatie die bij uitstek geschikt is voor een uitdagende gebiedsontwikkeling voor de vestiging van een geïntegreerd centrum voor kunst en cultuur, bestaande uit:
Een modern en groot kunstmuseum voor vaste exposities en mogelijk voor een deel van de nationale kunstcollectie. En uiteraard voor wisselende thema-exposities, expo’s van kunstenaars uit binnen- en buitenland, periodieke kunstbeurzen, educatie, artist-in-residence projecten enz. inclusief food & beverage faciliteiten;
Een multifunctioneel theater, voor toneel, muziek en dans;
Een amfitheater, ideaal voor openluchtoptredens die meer bezoekers aantrekken, zoals grotere dans- en muziekoptredens;
Een evenementencentrum, met moderne commerciële congres- en vergaderfaciliteiten, als noodzakelijk verdienelement;
Een brede wandelboulevard en een park vol kunst en uiteraard de nodige parkeer- en marinafaciliteiten.